Jeden z Balrogów w adaptacji filmowej Petera Jacksona
Balrogowie – Majarowie, którzy przeszli na stronę Morgotha. Ich pierwotna nazwa to Valaraukarowie, duchy ognia. Istniało nie mniej niż trzech i nie więcej niż 7 balrogów[1].
Historia[]
Glorfindel walczący z barlogiem
Balrogowie stali się sługami Władcy Ciemności w Erze Latarń. Po przyjściu ich pana do Śródziemia, kiedy wzywał ich na pomoc, przybyli do niego i przepędzili Ungoliantę. Najwięcej szkód wyrządzili za czasów Morgotha podczas Wojen Beleriandu, wtedy też większość z nich poległa.
Balrogowie wypędzają Ungoliante.
Wspomagali orków w napadzie na Gondolin. Po pokonaniu Morgotha przez Valarów skryli się w lochach Angbandu lub opuszczonych, mrocznych miejscach we wnętrzu ziemi. Jeden z nich został obudzony przez krasnoludów w Morii. Zabił on Durina VI, dlatego został nazwany Zgubą Durina. W późniejszych czasach został zabity przez Gandalfa. Bohatersko walczyli z nimi również: Tuor, Glorfindel, Ecthelion, Feanor czy Fingon. Najsilniejszym i największym Balrogiem był Gothmog.
Charakterystyka[]
Fingon walczący z Gothmogiem (graf. Kip Rasmussen)
Uważano ich za najstraszniejsze i najokrutniejsze ze sług Morgotha. Potrafili posługiwać się magią, a w ręku dzierżyli miecze z płomieni i wielorzemienne bicze, niektórzy posiadali też topory. Byli nieśmiertelni, a zniszczyć ich mogła tylko siła potężniejsza niż oni sami. Byli istotami władającymi ogniem i cieniem, potężnymi i wzbudzającymi strach.
Znani Balrogowie[]
- Gothmog, zabity przez Ectheliona
- Balrog z Gondolinu, zabity przez Glorfindela
- Zguba Durina, zabity przez Gandalfa
- Lungorthin (wcześniejsze wersje legendarium)
- Tar Goroth (pojawia się tylko w grze Śródziemie: Cień wojny), zabity przez Taliona
Inne wersje legendarium[]
W bardzo wczesnych zapiskach Tolkiena balrogowie nie byli więksi od ludzi. Brali udział setkami, a nawet tysiącami w bitwach. Dowodzili nimi straszliwi thanowie. Ich podobizny wyrzeźbiono na tronie Morgotha, gdzie mieli ogniste grzywy, czerwone dłonie i stalowe zęby[2]. Kilku zostało zabitych w Gondolinie podczas bitwy Turina i Ectheliona, a także pod pałacem królewskim. Później jednak, gdy Tolkien zdecydował że są to potężne bestie ograniczył ich liczbę do 7 w całej historii.
Etymologia[]
Słowo w sindarinie oznacza "potężny demon" i pochodzi z prymitywnego elfickiego balaraukô.
Przypisy
- ↑ Dopisek J.R.R. Tolkiena na marginesie Pierścienia Morgotha.
- ↑ J.R.R. Tolkien Christopher Tolkien: Beren i Lúthien