Arveleg I (sin. Potężny Król, TE 1309 - TE 1409) – człowiek; Dúnadan z Północy, ósmy król Arthedainu, panował w latach TE 1356 - TE 1409. Był synem Argeleba I oraz ojcem Araphora.
Historia[]
Arveleg zasiadł na tronie po śmierci swego ojca, króla Argeleba I, w 1356 TE, który poległ podczas walki z Angmarem. Był to trudny okres, albowiem na Północne Królestwa Dúnedainów padł cień mroku w postaci tajemniczego władcy Angmaru - Czarnoksiężnika, który atakował wszystkie trzy: Arthedain, Cardolan i Rhudaur. Wtedy też ojciec Arvelega ogłosił się władcą całego Arnoru i zdając sobie sprawę, że tylko zjednoczenie królestwa może zatrzymać napór wroga. Argelebowi sprzyjało szczęście, gdyż w tamtym okresie wygasły dwie linie królów Cardolanu i Rhuadauru. Plany zjednoczenia zostały jednak zaprzepaszczone, kiedy król zmarł w bitwie przeciwko połączonym siłom Angmaru i Rhuadauru.
Tak więc Arveleg objął tron w ciężkiej sytuacji, musiał bronić się przed atakami nie tylko Angmaru, ale również kiedyś sprzymierzonego z nim Rhuadauru, na który padł cień i tamtejszy ostatni król, niewywodzący się od Isildura, sprzymierzył się z Czarnoksiężnikiem. Syn Argeleba zdawał sobie sprawę, że sam nie pokona tak silnego wroga, dlatego zaczął szukać sprzymierzeńców. Na początku przyjął do siebie tych Arnorczyków z Rhuadauru, których zło nie dosięgło oraz nawiązał sojusz z sąsiednim Cardolanem. Król zapewnił królestwu niezależność, jednak tamtejszy władca nie pochodzący od Isildura musiał zadowolić się tytułem książęcym. Sojusz Arthedainu i Cardolanu przeciwstawił się Angmarowi, jednak były to siły zbyt szczupłe. Arveleg poprosił o pomoc elfów z Lindonu oraz Rivendell, a zarówno Círdan jak i Elrond udzielili mu wsparcia. Zjednoczone siły zaatakowały Angmarczyków i z ich pomocą Arveleg wyparł wroga z Wieżowych Wzgórz i odepchnął od swych granic. Ostatecznie ustabilizowali linie graniczą wzdłuż Wichrowych Wzgórz, Wielkiego Wschodniego Goscińca i dolnego biegu Hoarwell. Podobno Arveleg używał umieszczonego w Amon Sûl palantíru, aby przewidywać i obserwować ruchy wroga. Dzięki czemu przez 50 lat udało mu się skutecznie bronić swych granic i dać swemu królestwo chwilę pokoju.
Czarnoksiężnik zdawał sobie sprawę z mocy i skuteczności palanitíru, więc postanowił go przejąć bądź wyeliminować. Zorganizował potężny najazd armii Angmaru i Rhudauru, Dúnedainowie stanęli do walki w obronie Wieżowych Wzgórz, jednak obrona została przełamana. Północ poniosła klęskę zginął król Arveleg, Amon Sûl zostało zdobyte i zniszczone, jednak kryształ udało się przenieść do Fornostu, ocaleli ludzie wycofali się, śmierć Arvegela ostatecznie przypieczętowała los resztek Rhudauru. Wszyscy, którzy nie byli opętani przez zło ostatecznie uciekli z tej krainy do pozostałych królestw. Po śmierci Arvelega na tronie zasiadł jego syn Araphor, który musiał stawić czoła potężnemu najazdowi.