Zmiany: Arvedui

Wersja z 12:16, 3 mar 2017

Arvedui (sind."król ostatni", ur. 1864 - zm. 1975 TE) – człowiek; dunadan, piętnasty i ostatni król Arthedainu (panujący 1964 TE -1974 TE), Syn Araphanta, mąż Fíriel i ojciec Aranartha. Przy jego narodzinach Malbeth Jasnowidzący przepowiedział, że będzie on ostatnim królem, dlatego nadano mu właśnie takie imię.

Historia

Aredui urodził się 1864 roku TE jako syn króla Arthedainu, Araphanta. Przy jego narodzinach doradca jego ojca Malbeth Jasnowidzący przepowiedział że będzie on ostatnim królem Arthedainu, właśnie dla tego jego ojciec nadał mu imię Arvedui (ostatni król).

1940 roku TE, Arvedui poślubił córkę króla Gondoru - Ondohera, Fíriel. To małżeństwo miało odbudować dobre stosunki i zjednoczenie pomiędzy ostatnimi dwoma państwami Dunedainowskimi. Arthedainowi było to na rękę, gdyż od kilku lat toczył ciągłą wojnę z sąsiednim Angmarem, w wyniku długotrwałych walk utracił bardzo dużo sił i był bliski upadku, a Czarnoksiężnik z Angmaru szykował się do ostatecznego ciosu.

W 1944 roku, po śmierci króla Gondoru Ondohera i jego synów Arvedui zażądał korony Gondoru, gdyż był potomkiem Isildura, a także dlatego, że był mężem Fíriel, jedynego żyjącego dziecka Ondohera, która zgodnie z prawami Númenoru dziedziczyła tron po ojcu.

Rada Gondoru, pod przewodnictwem Namiestnika Gondoru, Pelendura, jednak odrzuciła jego roszczenia, i zamiast niego, wybrali na króla Eärnila, wielkiego generała, za tym wyborem przemawiał fakt, że Earnil wywodził się z rodu Anariona, a Gondorczycy nie chętnie widzieli na tronie potomka Isildura. Rada zręcznie odmówiła Aveduinowi argumentując tym, że Isildur sam zrzekł się władzy nad południem na korzyść swego bratanka, Meneldila i jego potomków. Wprawdzie roszczenia Arvedui zostały odrzucone, ale król Earnil z Gondoru, nie porzucił idei poprzednika, który dążył do zjednoczenia północy i południa, i obiecał mu pomoc w potrzebie.

Po śmierci ojca, w 1964 roku Arvedui został koronowany na piętnastego króla Arthedainu, po swym ojcu odziedziczył upadające królestwo, Arthedain był wykończony po prawie połowie wieku ciągłych wojen z Angmarem, dodatkowo królestwo było wyniszczone przez wielką zarazę, znaną jako Wielki Mór. Arvedui starał się powstrzymać Angmar, jednak było jasne, że wyniszczone królestwo samotnie nie wygra.

W 1973 roku Arvedui poprosił o wsparcie w walce przeciw Angmarowi, Czarnoksiężnik szykował się bowiem do ostatecznego ciosu, lecz nim flota wysłana przez Earnila przybyła, Czarnoksiężnik pokonał Arthedain. Czarnoksiężnik zaatakował stolice Fornost pod zimy roku 1974, kiedy zapasy mieszkańców były na wyczerpaniu. W wyniku bitwy została zdobyta stolica Arthedainu, Fornost zostało zdobyte i zniszczone, samemu królowi jednak udało się uciec razem z rodziną i pamiątkami, (artefaktami które po upadku Númenor zostały wywiezione przez Wiernych), były to resztki miecza Elendila, Narsila, Pierścień Barahira, Berło Andúnië i Elendilmir, oraz dwa Palantíry.

Po upadku stolicy Arvedui wysłał synów do Lindonu z prośbą o pomoc do elfów ,sam jednak pozostał na Północnych Wzgórzach do końca, stawiając opór, armia Angmaru spychała ocalonych Dunadainów coraz dalej w stronę rzeki Lhun. Następnie ukrywał się w kopalniach krasnoludów w północnych Ered Luin, aż głód zmusił go do szukania azylu u Lossothów, ci udzielili mu go, sami również byli wrogami Czarnoksiężnika. W marcu 1975 roku Cirdan przysłał okręt do zatoki Forochel, by ratować Arveduiego i jego ludzi, Lossothowie jednak namawiali go aby został u nich i przeczekał zimę, próbując go odwieść od wejścia na statek którego się przerazili, jednak Arvenduil ich nie posłuchał, i król i jego ludzie weszli na statek, przed odpływem król w podzięce za gościnę i ochronę podarował Lossothom Pierścień Barahira, jednak w drodze powrotnej statek wpadł w lód i zatonął, a wraz z nim przepadły dwa Palantiry.

Po śmierci Arveduriego kraj upadł, pomimo że Angmar został zniszczony przez wspólne sil elfów i Gondorczyków, jednak jego najstarszy syn Aranarth przeżył. Po upadku Arthedainu, Dunedainowie stali się Strażnikami pilnującymi bezpieczeństwa na północy, na swego przywódcę wybrali ocalonego syna Arveduila, Aranartha który stał się pierwszym z wodzów Dunedainów. Z jego to rodu wywodził się Aragorn.

Poprzednik:
Araphant

Król Arthedainu
1964 - 1975 TE

Następca:
Upadek Królestwa

@@ Linia 9: / Linia 9: @@
 |Rodzice = [[Araphant]]
 |Małżonek = [[Fíriel]]
+|Imię = Arvedui|Potomstwo = [[Aranarth]]}}
-}}
-'''Arvedui''' (sind."król ostatni", ur. 1864 - zm. 1975 [[Trzecia Era|TE]]) – [[człowiek]]; [[Dunedainowie|dunadan]], piętnasty i ostatni król [[Arthedain]]u (1964-1974), Syn [[Araphant]]a. Przy jego narodzinach [[Malbeth Jasnowidzący]] przepowiedział, że będzie on ostatnim królem, dlatego nadano mu właśnie takie imię.
+'''Arvedui''' (sind."król ostatni", ur. 1864 - zm. 1975 [[Trzecia Era|TE]]) – [[człowiek]]; [[Dunedainowie|dunadan]], piętnasty i ostatni król [[Arthedain]]u (panujący 1964 TE -1974 TE), Syn [[Araphant]]a, mąż [[Fíriel]] i ojciec [[Aranarth|Aranartha]]. Przy jego narodzinach [[Malbeth Jasnowidzący]] przepowiedział, że będzie on ostatnim królem, dlatego nadano mu właśnie takie imię.
 ==Historia==
 Aredui urodził się 1864 roku TE jako syn króla [[Arthedain]]u, [[Araphant]]a. Przy jego narodzinach doradca jego ojca [[Malbeth Jasnowidzący]] przepowiedział że będzie on ostatnim królem Arthedainu, właśnie dla tego jego ojciec nadał mu imię Arvedui (ostatni król).
@@ Linia 18: / Linia 18: @@
 W 1944 roku, po śmierci króla [[Gondor]]u [[Ondoher]]a i jego synów Arvedui zażądał korony Gondoru, gdyż był potomkiem [[Isildur]]a, a także dlatego, że był mężem [[Fíriel]], jedynego żyjącego dziecka Ondohera, która zgodnie z prawami [[Númenor]]u dziedziczyła tron po ojcu.
-Rada Gondoru, pod przewodnictwem [[Namiestnicy Gondoru|Namiestnika Gondoru]], [[Pelendur]]a, jednak odrzuciła jego roszczenia, i zamiast niego, wybrali na króla [[Eärnil II|Eärnila]], wielkiego generała, za tym wyborem przemawiał fakt, że Earnil wywodził się z rodu [[Anarion]]a, a Gondorczycy nie chętnie widzieli na tronie potomka [[Isildur]]a. Rada zręcznie odmówiła Aveduinowi argumentując tym, że Isildur sam zrzekł się władzy nad południem na korzyść swego bratanka, [[Meneldil]]a i jego potomków. Wprawdzie roszczenia Arvedui zostały odrzucone, ale król [[Eärnil II|Earnil z Gondoru]], nie porzucił idei poprzednika, który dążył do zjednoczenia północy i południa, i obiecał mu pomoc w potrzebie.
+[[Rada Gondoru]], pod przewodnictwem [[Namiestnicy Gondoru|Namiestnika Gondoru]], [[Pelendur]]a, jednak odrzuciła jego roszczenia, i zamiast niego, wybrali na króla [[Eärnil II|Eärnila]], wielkiego generała, za tym wyborem przemawiał fakt, że Earnil wywodził się z rodu [[Anarion]]a, a Gondorczycy nie chętnie widzieli na tronie potomka [[Isildur]]a. Rada zręcznie odmówiła Aveduinowi argumentując tym, że Isildur sam zrzekł się władzy nad południem na korzyść swego bratanka, [[Meneldil]]a i jego potomków. Wprawdzie roszczenia Arvedui zostały odrzucone, ale król [[Eärnil II|Earnil z Gondoru]], nie porzucił idei poprzednika, który dążył do zjednoczenia północy i południa, i obiecał mu pomoc w potrzebie.
 Po śmierci ojca, w 1964 roku Arvedui został koronowany na piętnastego króla [[Arthedain]]u, po swym ojcu odziedziczył upadające królestwo, Arthedain był wykończony po prawie połowie wieku ciągłych wojen z Angmarem, dodatkowo królestwo było wyniszczone przez wielką zarazę, znaną jako [[Wielki Mór]]. Arvedui starał się powstrzymać [[Angmar]], jednak było jasne, że wyniszczone królestwo samotnie nie wygra.