m (link do berła) Znaczniki: VisualEditor apiedit |
Tar-Súrion (tablica | edycje) Nie podano opisu zmian |
||
(Nie pokazano 18 wersji utworzonych przez 13 użytkowników) | |||
Linia 1: | Linia 1: | ||
+ | {{Infobox/postać |
||
− | {{Infobox|Tytuł = Arvedui|Obraz = Arvedui.jpg|Tytuł1 = Lata życia|Zawartość1 = 1864 TE - 1975 TE|Tytuł2 = Rasa|Zawartość2 = Dunadan|Tytuł3 = Płeć|Zawartość3 = Mężczyzna|Tytuł4 = Pochodzenie|Zawartość4 = Arthedain}}'''Arvedui''' (sind."król ostatni", ur. 1864 - zm. 1975 [[Trzecia Era|TE]]) – [[Dunedainowie|dunadan]], piętnasty i ostatni król [[Arthedain]]u (1964-1974), Syn [[Araphant|Araphanta]]. Przy jego narodzinach [[Malbeth Jasnowidzący]] przepowiedział, że będzie on ostatnim królem, dlatego nadano mu właśnie takie imię. |
||
+ | |Imię = Arvedui|Obraz = Arvedui.jpg|Tytuły = [[Król Arthedainu]]|Lata życia = 1864–1975 TE|Rasa = [[Człowiek]]|Kraina = [[Arthedain]]|Broń = Miecz|Płeć = Mężczyzna|Rodzice = [[Araphant]]|Małżonek = [[Fíriel]]|Potomstwo = [[Aranarth]]}}'''Arvedui''' ([[Sindarin|sind.]] ''Ostatni Król'', [[TE 1864|1864]]<ref>{{HS12|7}}</ref> – [[TE 1975|1975]] [[Trzecia Era|TE]]) – [[człowiek]]; [[Dúnadan]], piętnasty i ostatni [[Królowie Arthedainu|król]] [[Arthedain]]u (panujący w latach [[TE 1964|1964]] – [[TE 1974|1974]] Trzeciej Ery), syn [[Araphant]]a, mąż [[Fíriel]] i ojciec [[Aranarth]]a. |
||
− | ==Historia== |
||
⚫ | 1940 roku TE |
||
+ | == Biografia == |
||
⚫ | |||
+ | ===Młodość=== |
||
+ | Arvedui urodził się 1864 roku TE jako syn króla Arthedainu, Araphanta. Przy jego narodzinach doradca jego ojca, [[Malbeth Jasnowidzący]], przepowiedział, że będzie on ostatnim królem Arthedainu, właśnie dlatego jego ojciec nadał mu imię Arvedui (''Ostatni Król''). |
||
⚫ | W [[TE 1940|1940]] roku TE Arvedui poślubił córkę [[Król Gondoru|króla]] [[Gondor]]u [[Ondoher]]a, Fíriel. To małżeństwo miało odbudować dobre stosunki pomiędzy dwoma ostatnimi państwami [[Dunedainowie|Dúnedainów]]. Arthedainowi było to na rękę, gdyż od kilku lat toczył ciągłą wojnę z sąsiednim [[Angmar]]em, w wyniku długotrwałych walk utracił bardzo dużo sił i był bliski upadku, a [[Czarnoksiężnik z Angmaru]] szykował się do ostatecznego ciosu. |
||
− | Rada Gondoru, po przewodnictwem[[Namiestnicy Gondoru| Namiestnika Gondoru]], [[Pelendur]]a, jednak odrzuciła jego roszczenia, i zamiast niego, wybrali na króla [[Eärnil II|Eärnila]], wielkiego generała, za tym wyborem przemawiał fakt że Earnil wywodził się z rodu [[Anarion]]a, a Gondorczycy nie chętnie widzieli na tronie potomka [[Isildur]]a. Rada zręcznie odmówiła Aveduinowi argumentujący tym że Isildur sam zrzekł się władzy nad południem na korzyść swego bratanka, [[Meneldil]]owi i jego potomkom. Wprawdzie roszczenia Arvedui zostały odrzucone, ale król [[Eärnil II|Earnil z Gondoru,]] nie porzucił idei poprzednika, który dążył do zjednoczenia północy i południa, i obiecał mu pomoc w potrzebie. |
||
+ | ===Pretensje do tronu=== |
||
⚫ | Po śmierci ojca |
||
⚫ | |||
⚫ | W 1973 roku Arvedui poprosił o wsparcie w walce przeciw |
||
+ | [[Rada Gondoru]], pod przewodnictwem [[Namiestnicy Gondoru|namiestnika Gondoru]], [[Pelendur]]a, odrzuciła jednak jego roszczenia i zamiast niego wybrali na króla [[Eärnil II|Eärnila]], wielkiego generała. Za tym wyborem przemawiał fakt, że Eärnil wywodził się z rodu [[Anárion]]ua, a [[Gondorczycy]] niechętnie widzieli na tronie potomka [[Isildur]]a. Rada zręcznie odmówiła Arveduinowi, argumentując tym, że Isildur sam zrzekł się władzy nad południem na korzyść swego bratanka, [[Meneldil]]a i jego potomków. Arvedui jednak nie chciał się poddać i za pomocą [[palantír]]a przekazał wiadomość namiestnikowi Pelendurowi, że według prawa [[Númenor]]u, kobiety mogą dziedziczyć oraz że Isildur pozostawił Gondor jako lenno potomkom Anáriona, zachowując sobie nad nim władzę zwierzchnią. Na te argumenty Arveduiowi nie odpowiedziano. Wprawdzie jego roszczenia zostały odrzucone, ale król Eärnil II nie porzucił idei poprzednika, który dążył do przyjaźni między oboma królestwami, i obiecał mu pomoc w potrzebie. Arvedui przystał na obecną sytuację, potrzebował bowiem pomocy Gondoru w walce z Angmarem. Ponadto brakowało mu sił, aby wywalczyć sobie prawa do tronu; Arthedain był na skraju upadku, a Gondor wciąż w sile, chociaż również odczuł wiele klęsk. Arvedui do końca zachował swoje pretensje do władania na wszystkimi Dúnedainami na wygnaniu, co potem kontynuowali jego potomkowie (jako wywodzący się od Isildura, zwierzchnika obu królestw). Po objęciu tronu Eärnil porozumiał się z synem Araphanta, wysyłając mu list z obietnicą pomocy, jeśli będzie w potrzebie.<ref>{{D|Gondor}}</ref> |
||
⚫ | Po upadku stolicy Arvedui wysłał synów do [[Lindon]]u z prośbą o pomoc do |
||
+ | ===Panowanie=== |
||
⚫ | Po śmierci |
||
+ | |||
⚫ | Po śmierci ojca w 1964 roku Arvedui został koronowany na piętnastego króla Arthedainu. Po swym ojcu odziedziczył upadające królestwo, Arthedain był wykończony po prawie sześciuset latach wojen z Angmarem, dodatkowo królestwo było wyniszczone przez wielką zarazę, znaną jako [[Wielki Mór]]. Arvedui starał się powstrzymać Angmar, jednak było jasne, że w pojedynkę nie wygra. |
||
+ | |||
⚫ | W [[TE 1973|1973]] roku Arvedui poprosił o wsparcie w walce przeciw Angmarowi, Czarnoksiężnik szykował się bowiem do ostatecznego ciosu, lecz nim flota wysłana przez Eärnila przybyła, Czarnoksiężnik pokonał Arthedain. Czarnoksiężnik zdobył i zniszczył [[Fornost]] pod koniec zimy roku 1974, kiedy zapasy mieszkańców były na wyczerpaniu. Królowi jednak udało się uciec razem z rodziną i artefaktami, które po upadku Númenoru zostały wywiezione przez [[Wierni|Wiernych]]: resztki miecza [[Elendil]]a, [[Narsil]]a, [[Pierścień Barahira|pierścień Barahira]], [[Berło Annúminas|Berło Andúnië]] i [[Elendilmir]] oraz dwa [[palantíry]]. |
||
+ | |||
⚫ | Po upadku stolicy Arvedui wysłał synów do [[Lindon]]u z prośbą o pomoc do [[elf]]ów, sam jednak pozostał na [[Północne Wzgórza|Północnych Wzgórzach]], do końca stawiając opór. Armia Angmaru spychała ocalonych Dúnadainów coraz dalej w stronę rzeki [[Lhûn]]. Następnie ukrywał się w kopalniach [[krasnolud]]ów w północnych [[Ered Luin]], aż głód zmusił go do szukania azylu u [[Lossothowie|Lossothów]], ci udzielili mu go, sami również byli wrogami Czarnoksiężnika. W marcu 1975 roku [[Círdan]] przysłał okręt do zatoki [[Forochel]], by ratować Arveduia i jego ludzi. Lossothowie jednak namawiali go, aby został u nich i przeczekał zimę, próbując go odwieść od wejścia na statek, którego się przerazili. Jednak Arvedui ich nie posłuchał i wszedł na statek. Przed odpływem król w podzięce za gościnę i ochronę podarował Śnieżnym Ludziom pierścień Barahira. W drodze powrotnej statek wpadł w lód i zatonął, a wraz z nim przepadł kryształy: [[Kryształ Amon Sûl|Amon Sûl]] i [[Kryształ Annúminas|Annúminas]].<ref>{{D|Eriador}}</ref> |
||
+ | |||
+ | ===Bilans panowania=== |
||
+ | |||
⚫ | Po śmierci Arveduia kraj upadł, pomimo że Angmar został zniszczony przez wspólne siły elfów i Gondorczyków. Po upadku Arthedainu Dúnedainowie stali się Strażnikami pilnującymi bezpieczeństwa na północy, na swego przywódcę wybrali ocalonego syna Arveduia, Aranartha, który stał się pierwszym [[Wodzowie Dúnedainów|wodzem]] Dúnedainów. Z jego to rodu wywodził się [[Aragorn II|Aragorn]]. |
||
{{Poprzednik-następca |
{{Poprzednik-następca |
||
|Poprzednik = [[Araphant]] |
|Poprzednik = [[Araphant]] |
||
|Tytuł = Król Arthedainu |
|Tytuł = Król Arthedainu |
||
− | |Lata = 1964 - 1975 TE |
+ | |Lata = [[TE 1964|1964]] - [[TE 1975|1975 TE]] |
|Następca = Upadek Królestwa}} |
|Następca = Upadek Królestwa}} |
||
+ | {{Przypisy}} |
||
− | [[Kategoria:Królowie]] |
||
+ | |||
− | [[Kategoria:Ludzie]] |
||
+ | [[de:Arvedui]] |
||
⚫ | |||
− | [[ |
+ | [[en:Arvedui]] |
+ | [[es:Arvedui]] |
||
− | [[Kategoria:Mężczyźni]] |
||
+ | [[it:Arvedui]] |
||
− | [[Kategoria:Dúnedainowie z Północy]] |
||
+ | [[ru:Арведуи]] |
||
− | [[Kategoria:Dúnedainowie]] |
||
− | [[Kategoria:Władcy]] |
||
[[Kategoria:Królowie Arthedainu]] |
[[Kategoria:Królowie Arthedainu]] |
||
⚫ |
Wersja z 12:57, 13 paź 2019
Arvedui (sind. Ostatni Król, 1864[1] – 1975 TE) – człowiek; Dúnadan, piętnasty i ostatni król Arthedainu (panujący w latach 1964 – 1974 Trzeciej Ery), syn Araphanta, mąż Fíriel i ojciec Aranartha.
Biografia
Młodość
Arvedui urodził się 1864 roku TE jako syn króla Arthedainu, Araphanta. Przy jego narodzinach doradca jego ojca, Malbeth Jasnowidzący, przepowiedział, że będzie on ostatnim królem Arthedainu, właśnie dlatego jego ojciec nadał mu imię Arvedui (Ostatni Król).
W 1940 roku TE Arvedui poślubił córkę króla Gondoru Ondohera, Fíriel. To małżeństwo miało odbudować dobre stosunki pomiędzy dwoma ostatnimi państwami Dúnedainów. Arthedainowi było to na rękę, gdyż od kilku lat toczył ciągłą wojnę z sąsiednim Angmarem, w wyniku długotrwałych walk utracił bardzo dużo sił i był bliski upadku, a Czarnoksiężnik z Angmaru szykował się do ostatecznego ciosu.
Pretensje do tronu
W 1944 roku, po śmierci Ondohera i jego synów Arvedui zażądał korony Gondoru, gdyż był potomkiem Isildura, a także dlatego, że był mężem Fíriel, jedynego żyjącego dziecka Ondohera, która zgodnie z prawami Númenoru dziedziczyła tron po ojcu.
Rada Gondoru, pod przewodnictwem namiestnika Gondoru, Pelendura, odrzuciła jednak jego roszczenia i zamiast niego wybrali na króla Eärnila, wielkiego generała. Za tym wyborem przemawiał fakt, że Eärnil wywodził się z rodu Anárionua, a Gondorczycy niechętnie widzieli na tronie potomka Isildura. Rada zręcznie odmówiła Arveduinowi, argumentując tym, że Isildur sam zrzekł się władzy nad południem na korzyść swego bratanka, Meneldila i jego potomków. Arvedui jednak nie chciał się poddać i za pomocą palantíra przekazał wiadomość namiestnikowi Pelendurowi, że według prawa Númenoru, kobiety mogą dziedziczyć oraz że Isildur pozostawił Gondor jako lenno potomkom Anáriona, zachowując sobie nad nim władzę zwierzchnią. Na te argumenty Arveduiowi nie odpowiedziano. Wprawdzie jego roszczenia zostały odrzucone, ale król Eärnil II nie porzucił idei poprzednika, który dążył do przyjaźni między oboma królestwami, i obiecał mu pomoc w potrzebie. Arvedui przystał na obecną sytuację, potrzebował bowiem pomocy Gondoru w walce z Angmarem. Ponadto brakowało mu sił, aby wywalczyć sobie prawa do tronu; Arthedain był na skraju upadku, a Gondor wciąż w sile, chociaż również odczuł wiele klęsk. Arvedui do końca zachował swoje pretensje do władania na wszystkimi Dúnedainami na wygnaniu, co potem kontynuowali jego potomkowie (jako wywodzący się od Isildura, zwierzchnika obu królestw). Po objęciu tronu Eärnil porozumiał się z synem Araphanta, wysyłając mu list z obietnicą pomocy, jeśli będzie w potrzebie.[2]
Panowanie
Po śmierci ojca w 1964 roku Arvedui został koronowany na piętnastego króla Arthedainu. Po swym ojcu odziedziczył upadające królestwo, Arthedain był wykończony po prawie sześciuset latach wojen z Angmarem, dodatkowo królestwo było wyniszczone przez wielką zarazę, znaną jako Wielki Mór. Arvedui starał się powstrzymać Angmar, jednak było jasne, że w pojedynkę nie wygra.
W 1973 roku Arvedui poprosił o wsparcie w walce przeciw Angmarowi, Czarnoksiężnik szykował się bowiem do ostatecznego ciosu, lecz nim flota wysłana przez Eärnila przybyła, Czarnoksiężnik pokonał Arthedain. Czarnoksiężnik zdobył i zniszczył Fornost pod koniec zimy roku 1974, kiedy zapasy mieszkańców były na wyczerpaniu. Królowi jednak udało się uciec razem z rodziną i artefaktami, które po upadku Númenoru zostały wywiezione przez Wiernych: resztki miecza Elendila, Narsila, pierścień Barahira, Berło Andúnië i Elendilmir oraz dwa palantíry.
Po upadku stolicy Arvedui wysłał synów do Lindonu z prośbą o pomoc do elfów, sam jednak pozostał na Północnych Wzgórzach, do końca stawiając opór. Armia Angmaru spychała ocalonych Dúnadainów coraz dalej w stronę rzeki Lhûn. Następnie ukrywał się w kopalniach krasnoludów w północnych Ered Luin, aż głód zmusił go do szukania azylu u Lossothów, ci udzielili mu go, sami również byli wrogami Czarnoksiężnika. W marcu 1975 roku Círdan przysłał okręt do zatoki Forochel, by ratować Arveduia i jego ludzi. Lossothowie jednak namawiali go, aby został u nich i przeczekał zimę, próbując go odwieść od wejścia na statek, którego się przerazili. Jednak Arvedui ich nie posłuchał i wszedł na statek. Przed odpływem król w podzięce za gościnę i ochronę podarował Śnieżnym Ludziom pierścień Barahira. W drodze powrotnej statek wpadł w lód i zatonął, a wraz z nim przepadł kryształy: Amon Sûl i Annúminas.[3]
Bilans panowania
Po śmierci Arveduia kraj upadł, pomimo że Angmar został zniszczony przez wspólne siły elfów i Gondorczyków. Po upadku Arthedainu Dúnedainowie stali się Strażnikami pilnującymi bezpieczeństwa na północy, na swego przywódcę wybrali ocalonego syna Arveduia, Aranartha, który stał się pierwszym wodzem Dúnedainów. Z jego to rodu wywodził się Aragorn.
Przypisy
- ↑ J.R.R. Tolkien, red. Christopher Tolkien Historia Śródziemia t. XII, The Peoples of Middle-earth, „The Heirs of Elendil”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, "Powrót Króla", Dodatek A Kroniki królów i władców, "Królowie Númenoru", Gondor i spadkobiercy Anáriona
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, "Powrót Króla", Dodatek A Kroniki królów i władców, "Królowie Númenoru", Eriador, Arnor i dziedzice Isildura