Ar-Adûnakhôr (ad. Władca Zachodu; DE 2709 - DE 2962) – człowiek; dwudziesty władca i siedemnasty król Númenoru. Wstąpił na tron po śmierci swojego ojca, Tar-Ardamina, w 2899 roku Drugiej Ery.
Zakazał używać mowy elfów w swoim otoczeniu. Jako pierwszy władca posługiwał się wyłącznie adûnaicką formą imienia, które sam sobie wybrał, a znaczyło "Władca Zachodu". Wierni upatrywali w tym wielkie bluźnierstwo, ponieważ tytuł ten od zawsze przynależał do Potęg Ardy, a przede wszystkim do Manwëgo.
Za jego panowania nieustannie rosła niechęć zarówno do Valarów, przeciwko którym jawnie już występowano, jak również do Eldarów, których coraz mniej przybywało do Númenoru.
Rządził 63 lata, czyli najkrócej ze wszystkich númenorejskich władców. Po śmierci zastąpił go syn, Ar-Zimrathôn.
Drzewo genealogiczne[]
Etymologia[]
Odpowiednikiem imienia Ar-Adûnakhôr był w quenyi Tar-Herunúmen, co także oznacza "Władca Zachodu".
| Poprzednik: Tar-Ardamin |
Król Númenoru DE 2899 – DE 2962 |
Następca: Ar-Zimrathôn |
| Elros Tar-Minyatur (32 - 422) • Vardamir Nólimon (422)* • Tar-Amandil (442 - 590) • Tar-Elendil (590 - 740) • Tar-Meneldur (740 - 883) • Tar-Aldarion (883 - 1075) • Tar-Ancalimë (1075 - 1280)Q • Tar-Anárion (1280 - 1394) • Tar-Súrion (1394 - 1556) • Tar-Telperiën (1556 - 1731)Q • Tar-Minastir (1731 - 1869) • Tar-Ciryatan (1869 - 2029) • Tar-Atanamir (2029 - 2221) • Tar-Ancalimon (2221 - 2386) • Tar-Telemmaitë (2386 - 2526) • Tar-Vanimeldë (2526 - 2637)Q • Tar-Anducal (2637 - 2657)† • Tar-Alcarin (2657 - 2737) • Tar-Calmacil (2737 - 2825) • Tar-Ardamin (2825 - 2899) • Ar-Adûnakhôr (2899 - 2962) • Ar-Zimrathôn (2962 - 3033) • Ar-Sakalthôr (3033 - 3102) • Ar-Gimilzôr (3102 - 3177) • Tar-Palantir (3177 - 3255) • Ar-Pharazôn (3255 - 3319)‡ | |
| * Natychmiast abdykował na rzecz swego syna • Q Królowe Númenoru • † uzurpator, po śmierci żony, odsunął od tronu swojego syna. • ‡ zmusił do małżeństwa swoją kuzynkę Tar-Míriel i pozbawił ją władzy | |