| “ | – Czy i on tam będzie, jasny i smukły, wiatr zaś w jego włosach? Powiedz mu... Powiedz mu, by nie postępował nierozważnie. By nie szukał niebezpieczeństwa ponad potrzebę!
– Powiem – rzekł Finrod – Ale równie dobrze mógłbym ciebie prosić, abyś nie płakała. On jest wojownikiem, Andreth, i jest także duchem gniewu. Z każdym zadanym ciosem widzi Nieprzyjaciela, który dawno temu tak cię zranił. |
” |
Andretha (361 PE - około 455 PE) – kobieta z rodu Bëora, córka Boromira (syna Borona). Miała dwoje rodzeństwa: Bregora i Berilę. Miała ciemne włosy.
Historia[]
Urodziła się w Ladros w Dorthonionie. Była szamanką (wieszczką), która dobrze poznała wiele podań, a także naturę rzeczy i przeznaczenie ludzkie. Wiele z tego poznała, żyjąc w młodości w domu swojego stryja Belemira, gdzie poznała jego żonę Adanelę.
Pokochała wielką wzajemną miłością Ñoldora Aegnora, syna Finarfina. Spotkali się w czasach oblężenia Angbandu nad wodami Aeluin. Małżeństwo nie mogło zostać zawarte, gdyż elfowie nie zawierali małżeństw w czasie wojennym, w odpowiedzialności za swoje czyny, aby nie wywołać głębokiego żalu w razie swojej śmierci, i aby ta obawa nie przyćmiła odwagi na polu walki. Aegnor zginął w czasie Dagor Bragollach i Andretha nigdy nie wyszła za mąż, pozostając mu wierna do końca. Zmarła w wieku 94 lat.
Miała dobre relacje z Finrodem, bratem Aegnora, który podziwiał jej mądrość. Często prowadzili rozmowy o przeznaczeniu, wierze, nadziei i kosmologii. Jedna z takich rozmów, tocząca się ok. 408 PE, została spisana w Athrabeth Finrod Ah Andreth.[1][2]
Przypisy
- ↑ J.R.R. Tolkien, red. Christopher Tolkien Historia Śródziemia t. XI, The War of the Jewels, „Of the Coming of Men into the West”
- ↑ J.R.R. Tolkien, red. Christopher Tolkien Historia Śródziemia t. X, Morgoth's Ring, „Athrabeth Finrod Ah Andreth”