Anárion (3219 DE[1] - 3440 DE[2]) – człowiek; syn Elendila, brat Isildura, potomek Elrosa (lecz nie w linii prostej królów Númenoru). Był ojcem Meneldila. Jego potomkiem, jak i potomkiem Isildura, był Aragorn przez księżniczkę Fíriel – córkę króla Ondohera, która zaślubiła Arvedui – potomka Isildura.
Biografia[]
Anárion urodził się w Númenorze, przed jego upadkiem. Był ostatni dzieckiem Elendila. Wraz ze swoją rodziną pozostał wierny Valarom i Eldarom. Przed zniszczeniem Númenoru, wraz z ojcem i bratem, udał się do Śródziemia na dziewięciu statkach (Elendil prowadził cztery statki, Isildur trzy, a Anárion dwa).[3] Wraz z Isildurem założył Gondor i nim władał. Jego ziemia nazwano Anórien, a siedzibę Minas Anor.[4] Po zdobyciu Minas Ithil przez Saurona, bronił się w Osgiliath, podczas gdy jego brat poszedł wraz z rodziną szukać pomocy u swojego ojca.[5] W 3434 roku Drugiej Ery poprowadził wojsko z Gondoru i dołączył do armii Ostatniego Sojuszu. Zginął podczas oblężenia Barad-dûru, zabity przez kamień ciśnięty z wieży.[2][1]
Anárion miał czwórkę dzieci z czego jego syn Meneldil był najmłodszym z nich.[1][6] Na pamiątkę Anariona Isildur zasadził sadzonkę Białego Drzewa w Minas Anor w 2 roku Trzeciej Ery.[5][7]
Hełm wojenny Anáriona, który był również używany jako korona, został zmiażdżony, gdy został zabity. Hełm wojenny Isildura był używany do koronowania królów Gondoru.[1] Linia Anáriona przetrwała ponad dwa tysiące lat, a jej członkowie znani są jako Anárioni.[1]
Etymologia[]
Anárion oznacza z quenyi Syn Słońca (Anor – słońce, ion- syn).
Inna wersja Legendarium[]
W Ludach Śródziemia, w rozdziale VII „Dziedzica Elendila”, Christopher Tolkien wyjaśnił, że w historii tekstowej tej sekcji istniały trzy rękopisy. Rękopis A zawierał informacje o południowej linii Gondoru i ze względu na jego stan wydawał się być pierwszym etapem kompozycji. Rękopis B dodał linię północną i zaczął się jako czysta kopia A dla linii południowej, ale został mocno zmieniony. Rękopis B doprowadził do Rękopisu C, dobrej kopii (ale z późniejszymi poprawkami), która doprowadziła do ostatecznego maszynopisu D. We wcześniejszych Rękopisach A i B, datą urodzenia Anáriona był 3209 rok Drugiej Ery zamiast 3219. roku Drugiej Ery. To Isildur urodził się w 3219, a nie 3209, a zatem Anárion był starszym z dwóch synów Elendila.[1]
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Ludy Śródziemia, "Dziedzice Elendila"
- ↑ 2,0 2,1 J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Dodatek B, "Druga Era"
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarilion, "Akallabeth"
- ↑ J.R.R. Tolkien, „Nomenklatura Władcy Pierścieni” w Wayne G. Hammond i Christina Scull (red.),Władca Pierścieni: Przewodnik czytelnika.
- ↑ 5,0 5,1 J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarilion, "Pierścienie Władcy i Trzecia Era"
- ↑ W tekście można jedynie przeczytać, że Meneldil był „czwartym dzieckiem” Anáriona; mogły to być córki lub synowie, którzy zmarli zanim Meneldil objął tron po swoim wuju.
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Dodatek B, "Trzecia Era"