Śródziemie Wiki
Advertisement


Amrodelf; bliźniaczy brat Amrasa, z którym zamieszkiwał wschodnią część Beleriandu, zajmując się łowiectwem. Zginął w czasie napaści synów Fëanora na ujście Sirionu.

Biografia[]

Amrod urodził się w trakcie pobytu Ñoldorów w Amanie jako szóste dziecko swoich rodziców. Z pewnością zdążył dorosnąć do czasu kradzieży Silmarili przez Morgotha. Wtedy on sam, jego ojciec i bracia, złożyli przysięgę zapowiadającą nienawiść rodu Fëanora wszystkim, którzy przywłaszczą lub przetrzymają klejnoty. Dlatego też Amrod wziął udział w ucieczce z Valinoru w pierwszym hufcu, który zapoczątkował Bratobójstwo w Alqualondë i, w tajemnicy przed pozostałymi dwoma grupami, na odebranych Telerim statkach przepłynął przez Belegaer[1].

Po przybyciu do Śródziemia hufiec spalił statki, uniemożliwiając ich wykorzystanie przez Fingolfina i prowadzony przez niego lud. Amrod wędrował z nim dalej brzegiem Zatoki Drengist i przez Hithlum, aż do Mithrimu, gdzie założono obóz. Zanim jednak prace nad jego utworzeniem dobiegły końca, wojska z Angbandu zaatakowały przybyłych, rozpoczynając Dagor-nuin-Giliath. Amrod najpierw bronił się ze swoimi pobratymcami przed atakiem w regionie obozu, a potem prawdopodobnie ścigał pokonanych wrogów na Ard-galen i zwyciężył nadesłaną przez przeciwnika armię posiłkową. Kiedy jego ojciec został otoczony przez Balrogów i orków na obszarze Dor Daedeloth, wraz z braćmi przybył mu z pomocą. Ocalony zmarł jednak od ran w drodze powrotnej do Mithrimu[2].

Niedługo po tych wydarzeniach u braci zjawił się poseł Morgotha, chcąc rokowań pokojowych. Maedhros przekonał pozostałych synów Fëanora, by udali zainteresowanie tematem i zgodzili się na rozmowy. Była to jednak pułapka, w którą wpadł właśnie Maedhros. Jego straż, choć powiększona, została zniszczona przez przeważające siły przeciwnika, a sam Maedhros pojmany. Braciom zakładnika (w tym Amrodowi) przedstawiono żądania zakończenia wojny lub wycofania się na dalekie południe Beleriandu w zamian za zwrot więźnia. Ze względu na małe prawdopodobieństwo dotrzymania przez Morgotha zaproponowanego układu oraz wiążącą braci przysięgę, żądania odrzucono i ufortyfikowano obóz w Mithrimie, doczekując przybycia hufca Fingolfina[3].

Gdy wreszcie Fingon i Thorondor uratowali wiszącego na ścianie Thangorodrimu Maedhrosa, a Angrod powrócił z wieściami od Thingola, dotyczącymi ziem, w jakich mogli osiedlić się Ñoldorowie, odbyła się narada wodzów tego szczepu. Amroda i jego braci oburzyła oschłość odpowiedzi króla Doriathu, ale najstarszy z nich, Maedhros, powiedział tylko ze śmiechem, że Thingol usiłuje rozporządzać ziemiami, w których i tak nie włada[4].

Synowie Fëanora ruszyli na wschód, aby założyć tam królestwa. Amrod (tak jak wszyscy inni bracia, poza Caranthirem) pierwotnie mieszkał na Himring[5], ale po jakimś czasie opuścił wzgórze i z Amrasem osiedlił się na południe od niego, w Beleriandzie Wschodnim. Tam współwładał rozproszonym ludem myśliwych, rzadko wybierając się w inne strony[6]. Rola Amroda w Dagor Aglareb była dość marginalna: tak jak inni wodzowie oprócz Maedhrosa i Fingolfina tropił i niszczył zagony orków, jakie weszły wgłąb Beleriandu[7].

Amrod nie brał też aktywniejszego udziału w Dagor Bragollach: na jego ziemie zbiegł Caranthir z resztką swoich oddziałów, uciekających ze straconego na rzecz Morgotha Thargelionu. Być może, że razem z nimi Amrod i Amras wycofali się za Ramdal i, dzięki utrzymaniu wojska na Amon Ereb oraz pomocy ze strony Laiquendich, pokonali idące na południe armie orków[8].

W latach poprzedzających 472 rok Pierwszej Ery wszyscy synowie Fëanora wysłali do Doriathu poselstwo z żądaniem oddania im Silmarila zdobytego przez Lúthien i Berena. Zostało ono odrzucone. Amrod dołączył do Ligi Maedhrosa i wziął udział w Nírnaeth Arnoediad walcząc u boku swoich braci we wschodniej armii sił elfów i ludzi. Razem z nimi podzielił jej klęskę i został ranny. Udało mu się przeżyć i uciec w kierunku Góry Dolmed. W kolejnych latach tułał się po zachodnich pogórzach Ered Lindon[9]. Dopiero dużo później wieści rozchodzące się po Beleriandzie o tym, że Dior odnowił zniszczony Doriath i przebywa tam z Silmarilem zdobytym przez jego rodziców sprawiły, że synowie Fëanora zgromadzili się razem i wysłali jeszcze jedno poselstwo do tej krainy, powtarzając swe żądania, jednakże pozostały one bez odpowiedzi. Zachęceni przez Celegorma bracia przeprowadzili atak, w wyniku którego zginęło trzech z nich. Amrodowi udało się przeżyć[10].

Po tym wydarzeniu udał się na ponowną tułaczkę, z której powrócił na jeszcze jedno spotkanie ze swoimi braćmi. Tak jak oni, czuł udrękę z powodu niedotrzymanej obietnicy i dlatego wysłał z nimi posłów do Przystani Sirionu, domagając się od Elwingi Silmarila. Spotkawszy się z odmową, napadli na Przystanie, doprowadzając do Trzeciego Bratobójstwa. Amrod i Amras zginęli w jego trakcie, a pozostali przy życiu Maedhros i Maglor, mimo że odnieśli zwycięstwo, to nie zdobyli Silmarila, gdyż przemieniona w białego ptaka Elwinga zaniosła go odbywającemu rejs Eärendilowi[11].

Charakterystyka[]

Amrod, na co wskazuje jego amilessë, miał rudy kolor włosów, który odziedziczył po swojej matce. Ponadto bardzo przypominał swojego bliźniaka (Amrasa) twarzą i usposobieniem[12].

Etymologia[]

Jego imię ojcowskie brzmi w quenyi Pityafinwë („mały Finwë"), niekiedy skracane do Pityo, a imię matczyne to Ambarussa („czerwonogłowy"). Epessë Amroda to Atyarussa (dosłownie: „drugi Russa"). W sindarinie jego postać występuje pod imieniem Amrod (od „Ambarto") lub Amarthan (od „Umbarto").

Inne wersje Legendarium[]

Zarówno w Upadku Gondolinu, jak i Berenie i Lúthien, postać Amroda jest wspominana pod nieznacznie zmienionym imieniem Damrod[13][14].

Ciekawostki[]

  • Ze względu na to, że takie same imię matczyne miał już Amras, Fëanor poprosił Nerdanelę o nowe. Ta nadała mu więc imię Umbarto („przeznaczony"), ale i ono nie spodobało się jego ojcu, dlatego ten zmienił je na Ambarto („wywyższony w górę"). Mimo wszystko zarówno Amrod, jak i Amras mówili do siebie „Ambarussa".

Przypisy

  1. J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarillion, Quenta Silmarillion, Ucieczka Noldorów
  2. J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarillion, Quenta Silmarillion, Powrót Noldorów
  3. J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarillion, Quenta Silmarillion, Powrót Noldorów
  4. J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarillion, Quenta Silmarillion, Powrót Noldorów
  5. J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarillion, Quenta Silmarillion, Powrót Noldorów
  6. J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarillion, Quenta Silmarillion, Beleriand i jego królestwa
  7. J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarillion, Quenta Silmarillion, Powrót Noldorów
  8. J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarillion, Quenta Silmarillion, Zniszczenie Beleriandu i śmierć Fingolfina
  9. J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarillion, Quenta Silmarillion, Piąta Bitwa: Nírnaeth Arnoediad
  10. J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarillion, Quenta Silmarillion, Zniszczenie Doriathu
  11. J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarillion, Quenta Silmarillion, Podróż Eärendila i Wojna Gniewu
  12. J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarillion, Quenta Silmarillion, Eldamar i książęta Eldalië, ludu Eldarów
  13. J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Upadek Gondolinu, „Spis imion, nazw własnych i geograficznych", ISBN 978-83-8169-171-0
  14. J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Beren i Lúthien, „Spis imion, nazw własnych i geograficznych występujących w pierwotnych tekstach", ISBN 978-83-8123-073-5
Advertisement