Amrod – elf; bliźniaczy brat Amrasa, z którym zamieszkiwał wschodnią część Beleriandu, zajmując się łowiectwem. Zginął w czasie napaści synów Fëanora na ujście Sirionu.
Biografia[]
Amrod urodził się w trakcie pobytu Ñoldorów w Amanie jako szóste dziecko swoich rodziców. Z pewnością zdążył dorosnąć do czasu kradzieży Silmarili przez Morgotha. Wtedy on sam, jego ojciec i bracia, złożyli przysięgę zapowiadającą nienawiść rodu Fëanora wszystkim, którzy przywłaszczą lub przetrzymają klejnoty. Dlatego też Amrod wziął udział w ucieczce z Valinoru w pierwszym hufcu, który zapoczątkował Bratobójstwo w Alqualondë i, w tajemnicy przed pozostałymi dwoma grupami, na odebranych Telerim statkach przepłynął przez Belegaer[1].
Po przybyciu do Śródziemia hufiec spalił statki, uniemożliwiając ich wykorzystanie przez Fingolfina i prowadzony przez niego lud. Amrod wędrował z nim dalej brzegiem Zatoki Drengist i przez Hithlum, aż do Mithrimu, gdzie założono obóz. Zanim jednak prace nad jego utworzeniem dobiegły końca, wojska z Angbandu zaatakowały przybyłych, rozpoczynając Dagor-nuin-Giliath. Amrod najpierw bronił się ze swoimi pobratymcami przed atakiem w regionie obozu, a potem prawdopodobnie ścigał pokonanych wrogów na Ard-galen i zwyciężył nadesłaną przez przeciwnika armię posiłkową. Kiedy jego ojciec został otoczony przez Balrogów i orków na obszarze Dor Daedeloth, wraz z braćmi przybył mu z pomocą. Ocalony zmarł jednak od ran w drodze powrotnej do Mithrimu[2].
Niedługo po tych wydarzeniach u braci zjawił się poseł Morgotha, chcąc rokowań pokojowych. Maedhros przekonał pozostałych synów Fëanora, by udali zainteresowanie tematem i zgodzili się na rozmowy. Była to jednak pułapka, w którą wpadł właśnie Maedhros. Jego straż, choć powiększona, została zniszczona przez przeważające siły przeciwnika, a sam Maedhros pojmany. Braciom zakładnika (w tym Amrodowi) przedstawiono żądania zakończenia wojny lub wycofania się na dalekie południe Beleriandu w zamian za zwrot więźnia. Ze względu na małe prawdopodobieństwo dotrzymania przez Morgotha zaproponowanego układu oraz wiążącą braci przysięgę, żądania odrzucono i ufortyfikowano obóz w Mithrimie, doczekując przybycia hufca Fingolfina[3].
Gdy wreszcie Fingon i Thorondor uratowali wiszącego na ścianie Thangorodrimu Maedhrosa, a Angrod powrócił z wieściami od Thingola, dotyczącymi ziem, w jakich mogli osiedlić się Ñoldorowie, odbyła się narada wodzów tego szczepu. Amroda i jego braci oburzyła oschłość odpowiedzi króla Doriathu, ale najstarszy z nich, Maedhros, powiedział tylko ze śmiechem, że Thingol usiłuje rozporządzać ziemiami, w których i tak nie włada[4].
Synowie Fëanora ruszyli na wschód, aby założyć tam królestwa. Amrod (tak jak wszyscy inni bracia, poza Caranthirem) pierwotnie mieszkał na Himring[5], ale po jakimś czasie opuścił wzgórze i z Amrasem osiedlił się na południe od niego, w Beleriandzie Wschodnim. Tam współwładał rozproszonym ludem myśliwych, rzadko wybierając się w inne strony[6]. Rola Amroda w Dagor Aglareb była dość marginalna: tak jak inni wodzowie oprócz Maedhrosa i Fingolfina tropił i niszczył zagony orków, jakie weszły wgłąb Beleriandu[7].
Amrod nie brał też aktywniejszego udziału w Dagor Bragollach: na jego ziemie zbiegł Caranthir z resztką swoich oddziałów, uciekających ze straconego na rzecz Morgotha Thargelionu. Być może, że razem z nimi Amrod i Amras wycofali się za Ramdal i, dzięki utrzymaniu wojska na Amon Ereb oraz pomocy ze strony Laiquendich, pokonali idące na południe armie orków[8].
W latach poprzedzających 472 rok Pierwszej Ery wszyscy synowie Fëanora wysłali do Doriathu poselstwo z żądaniem oddania im Silmarila zdobytego przez Lúthien i Berena. Zostało ono odrzucone. Amrod dołączył do Ligi Maedhrosa i wziął udział w Nírnaeth Arnoediad walcząc u boku swoich braci we wschodniej armii sił elfów i ludzi. Razem z nimi podzielił jej klęskę i został ranny. Udało mu się przeżyć i uciec w kierunku Góry Dolmed. W kolejnych latach tułał się po zachodnich pogórzach Ered Lindon[9]. Dopiero dużo później wieści rozchodzące się po Beleriandzie o tym, że Dior odnowił zniszczony Doriath i przebywa tam z Silmarilem zdobytym przez jego rodziców sprawiły, że synowie Fëanora zgromadzili się razem i wysłali jeszcze jedno poselstwo do tej krainy, powtarzając swe żądania, jednakże pozostały one bez odpowiedzi. Zachęceni przez Celegorma bracia przeprowadzili atak, w wyniku którego zginęło trzech z nich. Amrodowi udało się przeżyć[10].
Po tym wydarzeniu udał się na ponowną tułaczkę, z której powrócił na jeszcze jedno spotkanie ze swoimi braćmi. Tak jak oni, czuł udrękę z powodu niedotrzymanej obietnicy i dlatego wysłał z nimi posłów do Przystani Sirionu, domagając się od Elwingi Silmarila. Spotkawszy się z odmową, napadli na Przystanie, doprowadzając do Trzeciego Bratobójstwa. Amrod i Amras zginęli w jego trakcie, a pozostali przy życiu Maedhros i Maglor, mimo że odnieśli zwycięstwo, to nie zdobyli Silmarila, gdyż przemieniona w białego ptaka Elwinga zaniosła go odbywającemu rejs Eärendilowi[11].
Charakterystyka[]
Amrod, na co wskazuje jego amilessë, miał rudy kolor włosów, który odziedziczył po swojej matce. Ponadto bardzo przypominał swojego bliźniaka (Amrasa) twarzą i usposobieniem[12].
Etymologia[]
Jego imię ojcowskie brzmi w quenyi Pityafinwë („mały Finwë"), niekiedy skracane do Pityo, a imię matczyne to Ambarussa („czerwonogłowy"). Epessë Amroda to Atyarussa (dosłownie: „drugi Russa"). W sindarinie jego postać występuje pod imieniem Amrod (od „Ambarto") lub Amarthan (od „Umbarto").
Inne wersje Legendarium[]
Zarówno w Upadku Gondolinu, jak i Berenie i Lúthien, postać Amroda jest wspominana pod nieznacznie zmienionym imieniem Damrod[13][14].
Ciekawostki[]
- Ze względu na to, że takie same imię matczyne miał już Amras, Fëanor poprosił Nerdanelę o nowe. Ta nadała mu więc imię Umbarto („przeznaczony"), ale i ono nie spodobało się jego ojcu, dlatego ten zmienił je na Ambarto („wywyższony w górę"). Mimo wszystko zarówno Amrod, jak i Amras mówili do siebie „Ambarussa".
Przypisy
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarillion, Quenta Silmarillion, Ucieczka Noldorów
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarillion, Quenta Silmarillion, Powrót Noldorów
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarillion, Quenta Silmarillion, Powrót Noldorów
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarillion, Quenta Silmarillion, Powrót Noldorów
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarillion, Quenta Silmarillion, Powrót Noldorów
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarillion, Quenta Silmarillion, Beleriand i jego królestwa
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarillion, Quenta Silmarillion, Powrót Noldorów
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarillion, Quenta Silmarillion, Zniszczenie Beleriandu i śmierć Fingolfina
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarillion, Quenta Silmarillion, Piąta Bitwa: Nírnaeth Arnoediad
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarillion, Quenta Silmarillion, Zniszczenie Doriathu
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarillion, Quenta Silmarillion, Podróż Eärendila i Wojna Gniewu
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarillion, Quenta Silmarillion, Eldamar i książęta Eldalië, ludu Eldarów
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Upadek Gondolinu, „Spis imion, nazw własnych i geograficznych", ISBN 978-83-8169-171-0
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Beren i Lúthien, „Spis imion, nazw własnych i geograficznych występujących w pierwotnych tekstach", ISBN 978-83-8123-073-5