Amalaith z Fornostu (TE 726 - TE 946) – pierwszy król Arthedainu, najstarszy syn Eärendura z Arnoru, a więc bezpośrednim potomkiem Isildura. Amlaith powinien, zgodnie z prawem, po śmierci ojca stać się jedenastym królem Arnoru i panem wszystkich Dúnedainów Północy. Jednak po śmierci Eärendura, Amlaith wpadł w spór z młodszymi braćmi, a koronacja nowego króla została odroczona. Ostatecznie doprowadzono do podziału Arnoru na trzy królestwa: Arthedainu, Cardolanu i Rhudauru. Amlaith objął królestwo Arthedainu i był protoplastą rodu królów tego państwa.
Konflikt o władzę[]
Amalaith urodził się 726 roku Trzeciej Ery jako najstarszy syn króla Eärendura, miał dwójkę młodszych braci. Szczegóły konfliktu między braćmi nie są znane, ale jego następstwa miały wpływ na całe królestwo północne oraz ród Dúnedainów. Po śmierci ojca Amlaitha w 861 roku TE jego najstarszy syn powinien zgodnie z prawem odziedziczyć tron i stać się jedenastym królem Arnoru, jednak z nieznanych powodów jego młodsi bracia sprzeciwili się koronacji najstarszego.
W wyniku bezowocnych sporów i coraz bardziej zagrażającej wojnie domowej w 861 roku TE ustalono, że kraj trzeba podzielić między zwaśnionych braci. Młodsi otrzymali Cardolan i Rhudaur, natomiast Amalaith otrzymał region od zachodniego brzegu Brandywiny do Rzeki Księżycowej wraz z Wichrowymi Wzgórzami i Wichrowym Czubem, ziemie tę nazwano Arthedainem. Wówczas nowy król przeniósł stolicę kraju z coraz bardziej opuszczonego Annúminas do Fornostu. W posiadaniu Amalaitha pozostały także insygnie władzy królewskiej, czyli resztki miecza Narsila,Pierścień Barahira, Berło Andúnië i diadem Elendilmir oraz trzy palantíry: jeden przechowywany w stolicy, drugi nazywany Kryształem Amon Sûl i trzeci w Elostirion, z którego królowie prawdopodobnie nie korzystali.
Jego panowanie jako pierwszego króla Arthedain było spokojne, prócz kilku konfliktów granicznych z braćmi, o Amon Sûl i Wichrowe Wzgórza.
Rządził przez osiemdziesiąt pięć lat, a jego ród najdłużej przetrwał z pośród linii królewskich Dúnedainów Północy. W przeciwieństwie do swoich przodków nosił imię pochodzące z sindarinu. Po śmierci jego następcą został jego syn Beleg w 946 TE.