Amandil (qya. Miłujący Aman) (? DE - 3319 DE) – syn Númendila, potomek Elrosa, lecz nie w linii prostej królów, ojciec Elendila.[1]
Historia
Był ostatnim księciem Andúnië. W Númenorze wysławił się jako doskonały kapitan statków. Za dni wspólnej młodości cieszył się serdecznym przywiązaniem Ar-Pharazôna, mimo iż był Przyjacielem Elfów. Zasiadał w radzie królewskiej aż do przybycia Saurona. W końcu król usunął go z Rady Berła, rozkazał mu opuścić Andúnië i przenieść się do Rómenny.
W Rómennie potajemnie zgromadził ludzi wiernym Valarom. Gdy dowiedział się, że Ar-Pharazôn szykuje się do wojny z Valarami, zamierzał potajemnie, wzorem Eärendila, dostać się do Amanu i przebłagać ich, by uwolnili Númenor od Saurona i ocalili Wiernych. Wziął więc swój statek i z trzema sługami wypłynął na morze. Najpierw pożeglował na wschód, aby nie wzbudzić żadnych podejrzeń, lecz gdy już znalazł się poza zasięgiem wzroku zmienił kurs na zachodni. Jednocześnie kazał swojemu synowi Elendilowi przygotować statki, na których on i Wierni mieli opuścić Númenor.
Nie wiadomo czy udało mu się dotrzeć do Valinoru i czy Valarowie chcieli słuchać jego próśb. Przypuszczalnie to dzięki Valarom Elendilowi udało się ocaleć w dniu zagłady Númenoru.[2][3]
Przypisy
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Niedokończone opowieści, „Dynastia Elrosa: Królowie Númenoru od założenia miasta Armenelos do Upadku”
- ↑ J.R.R. Tolkien, red. Christopher Tolkien Historia Śródziemia t. XII, The Peoples of Middle-earth, „The Tale of Years of the Second Age”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarillion, Akallabêth, Upadek Númenoru