Aldarion i Erendis. Żona Marynarza (ang. Aldarion and Erendis: The Mariner's Wife) - rozdział pojawiający się w Niedokończonych Opowieściach, napisany przez J.R.R. Tolkiena i opublikowany pośmiertnie przez jego syna Christophera Tolkiena. Głównymi bohaterami są Tar-Aldarion, szósty król Númenoru i jego żona Erendis, zwana też Tar-Elestirnë, co oznaczało „Pani o Gwiaździstych Brwiach”.
Streszczenie[]
Rozdział zaczyna się od opisu ojca Aldariona, Tar-Meneldura, prawowitego króla oddanego wyspie Númenor, ale którego prawdziwą pasją było badanie gwiazd. Miał dwie córki i jednego syna, Anardila, który wśród królów Númenoru znany był jako Tar-Aldarion.
Głównym powodem nieporozumień między ojcem a synem okazało się morze, ponieważ Aldarion kochał je od dzieciństwa. Pierwsza podróż do Śródziemia odbyła się w latach 725 DE pod przewodnictwem Vëantura, jego własnego dziadka od strony matki, a podczas tej podróży nawiązały się więzy przyjaźni z Círdanem i Ereinionem Gil-galadem.
Potem odbyły się kolejne podróże morskie wbrew woli ojca, a między nimi założył Gildię Podróżników. W 100 roku życia Aldarion został ogłoszony następcą tronu, a podczas obchodów tego wydarzenia poznał Erendis, córkę Beregara. Choć wydawała mu się piękna, Aldarion nie zabiegał o nią dość długo, ponieważ kontynuował życie żeglarza, które tak bardzo kochał.
Kiedy w końcu zaczął się do niej zalecać, to Erendis unikała związku, ponieważ nie chciała dzielić Aldariona z morzem. Dopiero po wielu latach zaręczyli się, a jeszcze więcej minęło, zanim się pobrali. Jako mąż i żona nie zdołali pogodzić swoich różnic. Kilka lat po narodzinach ich jedynego dziecka, Ancalimë, Aldarion kontynuował swoje eksploracje w Śródziemiu wbrew woli Erendis. Erendis zgorzkniała z powodu czekania, aż w końcu opuściła ich dom w Armenelos, zabierając ze sobą ich młodą córkę do serca Emerië.
Po powrocie Aldarion zastał swój dom zamknięty na klucz, a ojca jeszcze bardziej oschłego wobec niego. Podobnie było z jego żoną, gdy ścigał ją do jej nowego domu. Ale tutaj opowieść przybiera nieoczekiwany obrót, gdy list od Gil-galada zostaje dostarczony królowi Meneldurowi. Tam okazuje się, że Aldarion działał w Śródziemiu jako wielki przyjaciel elfów, a posterunek Vinyalondë, który zbudował u ujścia Gwathló, pomógł obronić się przed rosnącym zagrożeniem. Gil-galad domyśla się, że tym zagrożeniem jest sługa Morgotha (Sauron) i prosi Númenor o dalszą pomoc w nieuniknionej nadchodzącej wojnie. Tar-Meneldur, niezdecydowany co do właściwego sposobu reagowania na tak wielkie wydarzenia, ogłosił swoją abdykację i ogłosił Aldariona następnym władcą Númenoru.
Po tym zwrocie akcji w opowieści szczegółowe pisanie ustaje, ponieważ historia nie została ukończona za życia autora. Następnie następuje kompilacja notatek, zebranych przez jego syna, Christophera Tolkiena. Te rozproszone zapiski mówią głównie o Erendis i o tym, jak jej gorzka wizja mężczyzn została wcielona w życie przez jej córkę. Ancalimë podzielała większość opinii swojej matki i posunęła się do tego, że zakazała swoim służącym, aby nigdy nie wychodziły za mąż. Ona jednak rządziła, ponieważ jej ojciec zmienił prawo sukcesji w Númenorze. Jej mężem był Hallacar, ale ich małżeństwo było dalekie od szczęśliwego.
Notatki niewiele mówią o flocie, którą Aldarion, jako król Númenoru, wysłał na pomoc Gil-galadowi, o co prosił w wyżej wymienionym liście, podczas gdy większość jego fortu w Vinyalondë popadła w ruinę, chociaż jego części przetrwały do Trzeciej Ery jako port Lond Daer. Jednak jego wysiłki stały się podstawą osiągnięć Tar-Minastira wiele lat później, w pierwszej wojnie z Sauronem.
Przetrwanie opowieści[]
J.R.R. Tolkien wyjaśnił w liście wysłanym do Dicka Plotza w 1965 r., że podczas gdy Akallabêth zostało w pełni napisane, reszta historii Númenoru była tylko w formie roczników i prawdopodobnie pozostanie w takiej formie, z wyjątkiem jednej długiej, teraz niemal kompletnej opowieści, Żony Marynarza o Aldarionie, szóstym królu Númenoru. Tolkien stwierdził, że powodem, dla którego ta jedna opowieść została zachowana, podczas gdy tak wiele innych numenorejskich przekazów zostało utraconych, było to, że opowiadała o tym, jak Númenor zaangażował się w politykę Śródziemia.
Przekłady na język polski[]
- Radosław Kot: Aldarion i Erendis. Żona Marynarza
- Paula Braiter: Aldarion i Erendis. Żona Marynarza