Aldamir (1330 - 1540 TE) – człowiek; dwudziesty trzeci król Gondoru, syn Eldacara.
Biografia[]
Aldamir był młodszym z dwóch synów króla Eldacara. W 1432 roku Trzeciej Ery, kiedy to jego ojciec wstąpił na tron, rozpoczęła się wojna domowa, nazwana później Waśnią Rodzinną. Król wysłał swojego młodszego syna do krewnych w Rhovanionie, sam pozostając w stolicy i broniąc jej przed atakującymi wojskami rebeliantów. U jego boku walczył starszy syn i następca tronu, Ornendil. Walki trwały pięć lat, podczas których Osgiliath doznało poważnych zniszczeń. W końcu król zmuszony był uciec do Rhovanionu. Ornendil osłaniał ojca, jednak sam nie zdążył zbiec i został stracony przez własnego krewniaka, Castamira Uzurpatora, który był przywódcą buntu.
Dziesięć lat później Eldacar, zebrawszy potężną armię, pokonał Uzurpatora i własnoręcznie go zabił, mszcząc się za śmierć syna. Synowie Castamira zbiegli jednak do Pelargiru, a stamtąd do Umbaru, gdzie przejęli władzę i zaczęli nękać Gondor od strony morza.
Eldacar zmarł w 1490 roku. Aldamir kontynuował odbudowę kraju i Osgiliath, zapoczątkowaną przez ojca. Musiał jednak zmagać się z atakami Korsarzy z Umbaru, jak nazywali teraz siebie samych mieszkańcy tego potężnego portu. Kolejne zagrożenie stanowili Haradrimowie, którzy inspirowani przez władców Umbaru wzniecali co rusz powstania w Południowym Gondorze. W czasie jednego z nich, w 1540 roku poległ król Aldamir.
Jego miejsce na tronie zajął syn, Vinyarion, który po odwecie na mieszkańcach Haradu i pomszczeniu ojca, przyjął imię Hyarmendacil (quen. Zwycięzca Południa).
Etymologia[]
Słowo Aldamir pochodzi z quenyi i oznacza "Klejnot Drzewa", od alda – "drzewo i mir – "klejnot".
Poprzednik: Eldacar |
Król Gondoru 1490 - 1540 TE |
Następca: Hyarmendacil II |