Aegnor – czwarty syn Finarfina i władca Ñoldorów. Zginał w 455 PE.
Biografia
Razem ze swoim bratem Angrodem został wygnany z Amanu. Był jednym z najbardziej bohaterskich wojowników, w ogniu bitwy jego oczy jaśniały płomieniem. W Beleriandzie był wasalem Finroda i razem z Angrodem utrzymywał straże, broniące przed wojskami Morgotha, na wzgórzach Dorthonionu. Obaj zostali zabici w Dagor Bragollach.Zginał przez ognie Thandorodrimu . Aegnor nigdy się nie ożenił. Zakochał się w Andreth z rodu Edainów, ale ponieważ czasy były niespokojne i wiedział, że może wkrótce zginąć, nie chciał jej unieszczęśliwić. Imię Aegnor jest sindarińską formą jego qunejskiego imienia nadanego mu przez matkę, tj. Aikanáro lub Aikanár, co znaczy spadający ogień (odzwierciedla to jego charakter). Ojciec nazwał go Ambaráto, co oznacza wielce szlachetny. We wczesnych książkach Tolkiena (np. Historia Śródziemia) imię tej postaci brzmiało Egnor. W jeszcze wcześniejszych książkach (np. Księga zaginionych opowieści), brzmiało tak imię ojca Berena (który był Ñoldorem, a nie człowiekiem, jak we wcześniejszych notatkach). Była to jednak ta sama postać.