|
Ten artykuł należy przeredagować, aby dopasować go do standardów obowiązujących na Śródziemie Wiki. |
Óin (ur. 2744 TE, zm. grudzień 2994 TE) – krasnolud z Plemienia Durina, syn Gróina, brat Glóina.[1] Urodził się już po ataku Smauga na Erebor. Był członkiem Kompanii Thorina II Dębowej Tarczy i walczył w Bitwie Pięciu Armii.[2] Wziął też udział w wyprawie Balina do Morii, gdzie zginął porwany przez Czatownika.[3] Mimo, że Óin jest bohaterem książki "Hobbit, czyli tam i z powrotem", a ponadto jego postać wielokrotnie jest wspominana w innych dziełach, o krasnoludzie tym wiadomo stosunkowo mało. Nosił brązowy kaptur. Wraz ze swoim bratem Glóinem byli "mistrzami w rozpalaniu ognisk", więc takie zadanie przypadło im w udziale podczas wyprawy do Ereboru.[4]
Biografia
Na wygnaniu
Óin urodził się 2744 roku TE jako pierworodny syn Gróina. Imię prawdopodobnie otrzymał po Óinie, królu Ereboru w latach 2238 - 2488 TE. W chwili przyjścia na świat ojciec Óina miał 73 lata.[1] Krasnolud narodził się i dorastał w trudnym dla swojego ludu okresie tułaczki, po tym jak został on wygnany z Ereboru przez smoka Smauga.[5] Kiedy Óin miał 9 lat urodził się jego brat Glóin, późniejszy ojciec Gimliego.[1] Nie wiadomo, czy bracia brali udział w wojnie krasnoludów z orkami z Morii, która zakończyła się 2799 roku TE bitwie w Dolinie Azunalbizar. Prawdopodobnie potem wraz z resztą rodu Óin odszedł w góry Ered Luin. Tam w 2923 roku TE w wieku 252 lat zmarł jego ojciec Gróin.
Wyprawa do Ereboru
Bardzo trudny okres tułaczki przedłużał się, a chęć zemsty na Smaugu i odzyskania ojczyzny i zrabowanych bogactw coraz bardziej rosła w krasnoludach. W 2941 roku TE król Plemienia Durina Thorin II Dębowa Tarcza z pomocą czarodzieja Gandalfa zorganizował wyprawę do Ereboru. Óin wraz z Glóinem postanowili wziąć w niej udział. Poza tym do kompanii przystąpili inni krasnoludowie: Balin i Dwalin, bracia stryjeczni Óina, Fíli, Kíli, Dori, Nori, Ori, Bifur, Bofur oraz Bombur. Do drużyny dołączył też hobbit Bilbo Baggins.
Kompania w towarzystwie czarodzieja wyruszyła z Hobbitonu 27 kwietnia[5]. W relacji Bilba mało jest informacji o Óinie w czasie wędrówki. Pierwszy etap wędrówki do Rivendell był spokojny i tylko spotkanie z trzema trollami go zakłóciło. Gandalf na jakiś czas odłączył się od reszty, a pod jego nieobecność wszyscy, włącznie z Óinem wpadli w zasadzkę trolli. Przed śmiercią uchował ich jedynie powrót czarodzieja i śmierć wrogów wraz z nastaniem dnia.[4] Po kilkunastodniowym pobycie w Rivendell kompania ruszyła w Góry Mgliste. Przeprawa przez nie była bardzo niebezpieczna, drużyna bowiem dostała się do niewoli goblinów. Tutaj również uratował ją Gandalf.[6]
Po przeprawie przez Wielka Rzeką z pomocą Wielkich Orłów drużyna zatrzymała się na pewien czas u Beorna. Do jego domu krasnoludy wchodzili parami: Óin wszedł razem ze swoim bratem Glóinem.[7] Dalsza droga wiodła traktem elfów przez Mroczną Puszczę. Kompania wędrowała już bez towarzystwa Gandalfa przez prawie miesiąc. Pod koniec sierpnia wędrowcy zboczyli ze ścieżki. 23 sierpnia elfowie schwytali Thorina, a dzień później resztę kompanii zaatakowały wielkie pająki. Krasnoludów wyswobodził Bilbo, ale wkrótce potem dostali się oni do niewoli u elfów. Jedynie hobbit, korzystając z Pierścienia zdołał ujść przed nimi.[8] Wszyscy zostali uwięzieni w jaskiniach Thranduila. Przebywali tam do końca września. W końcu z pomocą Bilba uciekli ukryci w beczkach po winie, spławianych Leśną Rzeką do Esgaroth.[9] Po krótkim pobycie w mieście wyruszyli ku Samotnej górze. [10]
Wkrótce doszło śmierci Smauga[11], potem zaś do Bitwy Pięciu Armii, w której połączone siły krasnoludów, ludzi i elfów rozgromiły armię goblinów pod wodzą Bolga. Óin, podobnie jak reszta kompanii Thorina wziął udział w starciu.[12] Po bitwie, w której zginął Thorin oraz Fíli i Kili podzielono łupy. Óin otrzymał swoją część i brał udział w odbudowie królestwa.[13]
Pobyt w Ereborze
Óin za swoją część łupu wybudował dom w Ereborze. Mieszkał tam prawie 50 lat i niewątpliwie cieszył się poważaniem. Był to czas rozkwitu królestwa pod rządami Dáina II Żelaznej Stopy.
Wyprawa do Morii
W 2989 roku[14] część krasnoludów namówiło Balina do zorganizowania wyprawy do Morii. Król niechętnie na to zezwolił. Wkrótce liczna grupa pod wodzą Balina wyruszyła w kierunku dawnej ojczyzny plemienia Durina. Óin także do niej dołączył, a poza tym, spośród członków dawnej kompanii Thorina, w wędrówce do Morii wziął udział Ori.[15] Wkrótce krasnoludowie dotarli do celu i przez pierwsze lata zaczęli oczyszczać Khazad-dûm z orków. Zaczęto spisywać kronikę, w której notowano poczynania krasnoludów. Po przeszło dwóch latach Balin ogłosił się władcą Morii. Wybrał na swoją siedzibę Komnatę Mazarbul. Wkrótce po tym odnaleziono złoża mithrilu. Niebawem jednak dobra passa się zakończyła. Orkowie zaczęli coraz częściej atakować krasnoludów. Wielu z nich schodziło z Gór Mglistych. 10 grudnia 2994 roku TE poległ zastrzelony przez orka Balin. Coraz więcej wrogów napierało na Morię. Wkrótce zajęli Most Durina. Óin postanowił podjąć desperacką próbę ucieczki. Kiedy tylko wyszedł przez zachodnią bramę został pochwycony i porwany przez Czatownika - potwora, który zagnieździł się w pobliskim jeziorze. Wzmianka o jego śmierci zawarta została w Księdze Mazarbul. Jego los, podobnie jak los całej Morii pozostawał nieznany, aż dotąd, kiedy Drużyna Pierścienia dotarła do Morii.[16]
Drzewo Genealogiczne
| Δ Farin ur. 2560 TE zm. 2803 TE |
||||||||||||||||||||||
| Fundin ur. 2662 TE zm. 2779 TE |
Gróin ur. 2671 TE zm. 2923 TE |
|||||||||||||||||||||
| Balin ur. 2763 TE zm. 2994 TE |
Dwalin ur. 2772 TE zm. 91 CE |
ÓIN ur. 2774 TE zm. 2994 TE |
Glóin ur. 2783 TE zm. 15 CE |
|||||||||||||||||||
| Gimli ur. 2879 TE zm. po 120 CE |
||||||||||||||||||||||
Imię
Imię Óin pochodzi z nordyckiego poematu Völuspá, gdzie nosił je jeden z karłów. Oznacza ono w języku staronordyckim straszliwy.
Adaptacje filmowe
W filmie "Hobbit: Niezwykła podróż" Óina zagrał John Callen. W polskiej wersji głosu użyczył mu Marek Frąckowiak. W adaptacji ma problemy ze słuchem i posługuje się długim kosturem.
Postać Óina pojawia się również w animowanym filmie "Hobbit" z 1977 roku, nie ma jej natomiast w filmie "Hobbit" z 1966 roku.
| Kompania Thorina | |
|---|---|
| Thorin II Dębowa Tarcza • Balin • Dwalin • Fíli • Kíli • Dori • Nori • Ori • Óin • Glóin • Bifur • Bofur • Bombur • Gandalf • Bilbo Baggins | |
- ↑ 1,0 1,1 1,2 J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Dodatek C, Rodowód Krasnoludów z Ereboru, Muza SA, Warszawa 2012, ISBN 978-83-7758-297-8
- ↑ J.R.R. Tolkien, Hobbit, Amber, Warszawa 2011, ISBN 978-83-7758-297-8
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Drużyna Pierścienia, Księga Druga, Rozdział 2: Narada u Elronda, Amber, Warszawa 2011, ISBN 978-83-7758-297-8
- ↑ 4,0 4,1 J.R.R. Tolkien, Hobbit, Rozdział II: Baranie pieczyste, Amber, Warszawa 2011, ISBN 978-83-7758-297-8
- ↑ 5,0 5,1 J.R.R. Tolkien, Hobbit, Rozdział I: Zabawa zgoła nieoczekiwana, Amber, Warszawa 2011, ISBN 978-83-241-3951-4
- ↑ J.R.R. Tolkien, Hobbit, Rozdział IV: Nad i pod górą, Amber, Warszawa 2011, ISBN 978-83-241-3951-4
- ↑ J.R.R. Tolkien, Hobbit, Rozdział VII, Niezwykły nocleg, Amber, Warszawa 2011, ISBN 978-83-241-3951-4
- ↑ J.R.R. Tolkien, Hobbit, Rozdział VIII, Muchy i pająki, Amber, Warszawa 2011, ISBN 978-83-241-3951-4
- ↑ J.R.R. Tolkien, Hobbit, Rozdział IX: Beczkowy spływ, Amber, Warszawa 2011, ISBN 978-83-241-3951-4
- ↑ J.R.R. Tolkien, Hobbit, Rozdział X: Gorące powitanie, Amber, Warszawa 2011, ISBN 978-83-241-3951-4
- ↑ J.R.R. Tolkien, Hobbit, Rozdział XIV: Ogień i woda, Amber, Warszawa 2011, ISBN 978-83-241-3951-4
- ↑ J.R.R. Tolkien, Hobbit, Rozdział XVII: Nadejście Burzy, Amber, Warszawa 2011, ISBN 978-83-241-3951-4
- ↑ J.R.R. Tolkien, Hobbit, Rozdział XVIII: Droga powrotna, Amber, Warszawa 2011, ISBN 978-83-241-3951-4
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Dodatek B: Kronika lat,Trzecia Era, Wielkie Lata, Muza SA, Warszawa 2012, ISBN 978-83-7758-297-8
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Drużyna Pierścienia, Księga Druga, Rozdział 2: Narada u Elronda, Amber, Warszawa 2011, ISBN 978-83-7758-297-8
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Drużyna Pierścienia, Księga Druga, Rozdział 5: Most w Khazad-dûm, Muza SA, Warszawa 2012, ISBN 978-83-7758-297-8.