|
Ta strona to zalążek artykułu. Jeśli możesz, rozbuduj go. |
Wyobrażenie Ñoldora – autorstwa Grzegorza Wlazło
Ñoldorowie – drugi w znaczeniu i wielkości szczep elfów.
Historia
Na początku Pierwszej Ery Ñoldorowie żyli w Valinorze. Ich pierwszym królem był Finwë, zaś po nim obejmowali władzę jego potomkowie. Po wykradzeniu przez Morgotha Silmarilów Ñoldorowie pod wodzą Fëanora i Fingolfina wyruszyli do Beleriandu. Tam, przez całą Pierwszą Erę toczyli wojny z Nieprzyjacielem. Po Wojnie Gniewu dostali propozycję powrotu na Zachód. Wielu z niej skorzystało, jednak niektórzy zostali w Śródziemiu.
Charakterystyka
Mieli zazwyczaj szare oczy i ciemne włosy (oprócz tych posiadających krew Vanyarów). Najbardziej dumni spośród elfów. Wg wczesnych podań przybyli do Śródziemia ponieważ potrzebowali więcej miejsca do prowadzenia kłótni. Mieli swój własny dialekt, gdyż nie chcieli używać języka innych elfów. Ich najbardziej ulubioną bronią były miecze i tarcze. Sami je wyrabiali, wydobywali surowiec a także budowali twierdze.
Królowie Ñoldorów:
- Finwë, pierwszy Wielki Król (Siedziba: Tirion, Formenos)
- Fëanor, syn Finwëgo (Siedziba: Tirion, Formenons)
- Fingolfin, drugi syn Finwëgo (Siedziba: Tirion, Hithlum)
- Fingon, pierwszy syn Fingolfina (Siedziba: Tirion, Hithlum)
- Turgon, drugi syn Fingolfina (Siedziba: Tirion, Nevrast, Gondolin)
- Finrod, syn Finarfina (Siedziba: Tirion, Nargothrond)
- Orodreth, syn Angróda (Siedziba: Lindon)
- Gil-galad, syn Orodretha, ostatni Wielki Król
Niektórzy królowie byli niekoronowani, a niektóre ich siedziby były krótkotrwałe.
Ciekawostki
- Pierwotnie Tolkien nazywał ich gnomami, co później przerodziło się w Noldoli, a dopiero potem uformowała się nazwa Noldorowie.