“ | Zbrzydło mi już to czajenie się w górskich kryjówkach, chcę stawić czoło niebezpieczeństwu w otwartej walce. | ” |
—Éowina, Powrót Króla |
Éowina (2995 TE - ? CE) – księżniczka Rohanu, córka Éomunda i Théodwiny. Młodsza o cztery lata siostra Éomera i siostrzenica Théodena. W czasie przemarszu wojsk Rohanu do Minas Tirith posługiwała się imieniem Dernhelm. Wzięła udział w Bitwie na Polach Pelennoru, w trakcie której pokonała Czarnoksiężnika z Angmaru. Po Wojnie o Pierścień żona Faramira i matka Elborona[1].
Biografia[]
W Edoras[]
Éowina urodziła się w 2995 roku Trzeciej Ery. Dzieciństwo spędziła w Edoras, gdzie m.in. opiekowała się zniewolonym przez Sarumana królem Théodenem. Księżniczka miała być zapłatą, którą Saruman obiecał doradcy króla Gadziemu Językowi w zamian za oszukiwanie Théodena i dawanie mu złych rad. Była obecna przy przybyciu do pałacu Meduseld Gandalfa Białego wraz z Aragornem, Legolasem i Gimlim. Księżniczka zakochała się w dziedzicu Elendila, on jednak nie odwzajemnił jej uczucia. Po uwolnieniu Théodena spod wpływu Gadziego Języka przez czarodzieja i decyzji o wyruszeniu wojsk do Helmowego Jaru otrzymała rozkaz udania się razem ze swoim ludem do Dunharrow[2][3].
Droga do Gondoru[]
Kiedy Rohan otrzymał wezwanie do pomocy od Gondoru, Éowina pragnęła udać się razem z Szarą Kompanią na Ścieżkę Umarłych, na co jednak nie zgodził się Aragorn[4]. Księżniczka, podając się za rycerza Dernhelma, wyruszyła więc na wojnę wraz z wojskiem Rohanu, tym samym sprzeciwiając się rozkazom Théodena. Zabrała ze sobą i wiozła na swym koniu Windfoli Merry'ego Brandybucka, któremu również zabroniono jechać[5][6].
Bitwa na Polach Pelennoru[]
Podczas Bitwy na Polach Pelennoru znalazła się w pobliżu Théodena. Król, pokonany przez Czarnoksiężnika z Angmaru, został przygnieciony własnym koniem, ona zaś stanęła w jego obronie. Éowina zdjęła hełm, ujawniając swą tożsamość, i stanęła do walki z Czarnoksiężnikiem. Najpierw odcięła głowę bestii Nazgûla, a potem rozpoczęła z nim walkę. Czarnoksiężnik uderzył ją swą buławą, łamiąc jej rękę, od tyłu zaatakował go jednak Merry. Wtedy Éowina cięła Nazgûla mieczem w miejsce, w którym powinna znajdować się jego głowa, zabijając najpotężniejszego z Upiorów[7] i tym samym wypełniając przepowiednię Glorfindela: Nigdy nie wróci do tej krainy. Zguba dosięgnie go daleko stąd, nieprędko i nie z ręki męża[8].
“ | Swoimi czynami zdobyła miejsce wśród najsławniejszych księżniczek tego świata | ” |
—Aragorn, Powrót Króla |
Po Wojnie o Pierścień[]
Po bitwie została odnaleziona i wzięta za martwą, gdyż ogarnął ją Czarny Oddech Nazgûli. Niedługo potem uzdrowił ją Aragorn. Księżniczka jeszcze przez dłuższy czas leczyła się w Domu Uzdrowień w Minas Tirith. Czuła się tam uwięziona i pragnęła jak najszybciej opuścić to miejsce, ponieważ złościło ją to, że siedzi bezczynnie w Gondorze, podczas gdy jej sojusznicy narażają życie w walce. Poznała tam Faramira, w którym się zakochała, porzucając myśli o byciu królową i żoną Aragorna – zapragnęła zostać uzdrowicielką. Zrozumiała, że nie kochała samego Elessara, lecz marzenie o sławie i byciu żoną najpotężniejszego władcy wśród ludzi[9][10]. Po zakończeniu wojny wyszła za mąż za namiestnika Gondoru. Osiedli w Ithilien, mieli syna Elborona i wnuka Barahira[11][12][13].
Charakterystyka[]
Éowina wyrosła na piękną i pewną siebie kobietę. Świetnie jeździła konno i posługiwała się mieczem. Była bardzo dumna – nienawidziła okazywanej jej litości, współczucia oraz niedocenienia. Zanim poznała Faramira bardzo zależało jej na zdobyciu chwały i władzy. Znaczny wpływ na jej charakter miało to, że na zamku w Rohanie dorastała właściwie niezauważona. Mimo że była bardzo inteligentna, utalentowana i doskonale walczyła, w Edoras wykonywała jedynie względnie mało znaczące zajęcia. Przydzielony jej jakiś czas później obowiązek, jakim było opiekowanie się swoim ludem w Dunharrow, również jej nie zadowolił. Kiedy więc dowiedziała się, że Aragorn zamierza wyruszyć na Ścieżkę Umarłych, była gotowa udać się tam razem z nim. Elessar nie chciał jednak zabrać jej ze sobą. Niedługo Éowina pojechała na wojnę przebrana za mężczyznę. Z jej postawy związanej z przemarszem wojsk Rohanu do Minas Tirith można wywnioskować, że była bardzo odważna, ale również zdeterminowana i pewna siebie – zależało jej wówczas już tylko na tym, aby zginąć na polu chwały. Wzięła ze sobą Merry'ego Brandybucka, który był w bardzo podobnej sytuacji, co ona – jemu również nie pozwolono jechać na wojnę. W trakcie bitwy księżniczka udowodniła swoją lojalność i męstwo, nie odstępując króla mimo przybycia na pole bitwy Czarnoksiężnika z Angmaru. W Domach Uzdrowień kobietę złościło to, że nie mogła nic zdziałać w trwającej wojnie. Po poznaniu Faramira porzuciła myśli o byciu królową i rycerzem.
Drzewo genealogiczne[]
Thengel 2905 TE - 2980 TE | Morwena ur. 2922 TE | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Elfhilda zm. 2978 TE | Théoden 2948 TE - 3019 TE† | Trzy córki | Théodwina 2963 TE - 3002 TE | Éomund zm. 3002 TE† | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Théodred 2978 TE - 3019 TE† | Faramir 2983 TE - 82 CE | Éowina ur. 2995 TE | Éomer 2991 TE - 63 CE | Lothíriel ur. 2999 TE | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Elboron nieznane | Elfwine nieznane | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kreacja w adaptacjach[]
W filmowej trylogii Petera Jacksona w rolę Éowiny wcieliła się Miranda Otto.
Relacje z innymi[]
Éomer[]
Éomer był bratem księżniczki i jedną z najbliższych jej osób. Do pewnego stopnia rodzeństwo miało podobny charakter i uzdolnienia – obydwoje byli dobrymi dowódcami, wojownikami oraz jeźdźcami. Éomer jednak wykorzystywał te talenty jako trzeci marszałek Rohanu, z kolei jego siostra większość czasu spędzała pomagając królowi w Meduseld. Księżniczka ufała swojemu bratu i w młodości dzieliła się z nim niektórymi swoimi spostrzeżeniami i smutkami, jednak część z nich zachowywała dla siebie. Darzyła swojego brata wyjątkową miłością, on próbował odwzajemnić jej się tym samym, ale nie zawsze mu to wychodziło. To jak bardzo jej nie doceniał, zrozumiał dopiero wówczas, kiedy Éowina była bliska śmierci po walce z Nazgûlem.
Théoden[]
Théoden był wujem Éowiny. Zaopiekował się on Éomerem i Éowiną po śmierci ich rodziców. Księżniczka kochała Théodena całym sercem, lecz on jej nie rozumiał, i choć starał się, aby było jej jak najlepiej, księżniczka czuła się jedynie jak jego podpora. Wykonywała dla niego obowiązki, które mało znaczyły w obliczu wojny. Starała się również chronić króla przed wpływem jego doradcy, szpiega Sarumana, Gadziego Języka. Na rozkaz króla dziewczyna zaczęła sprawować funkcję władcy nad swoim ludem w Dunharrow, jednak wciąż pragnęła walczyć na polu bitwy. Ostatecznie wyjechała razem ze swoim wujem na wojnę, gdzie nie opuściła go aż do momentu, w którym król zginął.
Aragorn[]
Kiedy Aragorn przybył do zamku Meduseld, księżniczce wydawało się, że jest on mężczyzną, w którym się zakochała. Jednak, jak jej potem powiedział Faramir, Éowina pokochała nie samego Elessara, lecz jego sławę, męstwo i władzę. Dúnadan nie odwzajemnił jej uczucia, lecz traktował ją jedynie z uprzejmością i przyjaźnią. Kobieta liczyła na to, że wojownik weźmie ją ze sobą na Ścieżkę Umarłych. On jednak nie chciał jej ze sobą zabrać, ponieważ wuj kazał jej przewodzić Rohirrimom podczas swojej nieobecności. Być może nie wierzył, że księżniczka mogłaby mu w czymkolwiek pomóc. Jakakolwiek była jego motywacja, to wydarzenie ochłodziło uczucia Éowiny do Aragorna do tego stopnia, że jakiś czas później nie chciała brać udziału w uczcie z okazji pokonania Saurona. Aragorn pojawił się na pogrzebie Théodena i zaręczynach Éowiny oraz Faramira, gdzie życzył księżniczce szczęścia. Wówczas było widać, że ich relacje się poprawiły.
Faramir[]
Faramir był prawdziwą miłością księżniczki. Zbliżyły ich wspólne smutki i troski – obydwoje stracili rodziców, obydwoje byli wśród rodzeństwa właśnie tymi najmniej docenianymi, obydwoje byli "zamknięci" w Domach Uzdrowień. Faramir pokochał Éowinę, nie okazując jej litości, lecz zrozumienie, na którym tak jej zależało. Pod jego wpływem kobieta przestała marzyć o byciu królową. Mężczyzna był również jedyną lub główną przyczyną, dla której księżniczka zrezygnowała z myśli o wyruszeniu na wojnę i zdecydowała się pozostać w Domach Uzdrowień. W późniejszym czasie Éowina i Faramir razem zamieszkali w Ithilien, w którym sprawowali władzę. Ich małżeństwo miało również znaczenie polityczne, gdyż wzmocniło przyjaźń między Gondorem a Rohanem.
Etymologia[]
Eowina oznacza "koń-radość" albo "miłośnik koni" z staroangielskiego (będącym kombinacją imion jej rodziców: Éomund i Théodwyn), który Tolkien zaadaptował jako język Rohirrimów[14].
Cytaty[]
“ | Zdawało mi się, że patrzę na biały kwiat, smukły i dumny, uroczy jak lilia, a zarazem wyczułem w nim hart, jakby go elfowie wyrzeźbili ze stali. | ” |
“ | Dość już długo czekałam i uginałam kolana. Teraz, gdy wreszcie mocno stoję na nogach, czy mi nie wolno rozporządzić swoim życiem tak, jak sama chcę? | ” |
—Éowina, Powrót Króla |
“ | Czy zawsze na mnie padać będzie wybór? Czy zawsze mam zostawać w domu, gdy jeźdźcy ruszają w pole, pilnować gospodarstwa, gdy oni zdobywają sławę, czekać na ich powrót, przygotowując dla nich jadło i kwatery? | ” |
—Éowina, Powrót Króla |
Przypisy
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, "Powrót Króla", Dodatek A Kroniki królów i władców, "Ród Eorla", Królowie Marchii
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Dwie wieże, „Król ze Złotego Dworu”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Dwie wieże, „Helmowy Jar”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Powrót króla, „Szara Drużyna”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Powrót króla, „Przegląd sił Rohanu”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Powrót króla, „Droga Rohirrimów”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Powrót króla, „Bitwa na polach Pelennoru”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, "Powrót Króla", Dodatek A Kroniki królów i władców, "Królowie Númenoru", Eriador, Arnor i dziedzice Isildura
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Powrót króla, „Domy Uzdrowień”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Powrót króla, „Namiestnik i król”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, "Powrót Króla", Dodatek B Kronika Lat (Kronika Królestw Zachodnich), Najważniejsze daty okresu po upadku Barad-dûr do końca Trzeciej Ery
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, "Powrót Króla", Dodatek B Kronika Lat (Kronika Królestw Zachodnich), Późniejsze wypadki dotyczące członków Drużyny Pierścienia
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Powrót króla, „Wiele pożegnań”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Humphrey Carpenter, Christopher Tolkien (red.), Listy, List 144