Śródziemie Wiki
Advertisement

Éothéodzi – szczep Nortów, który żył w Dolinie Anduiny i w północnej części Mrocznej Puszczy między 1856 a 2510 rokiem Trzeciej Ery. Sprzymierzeni z Gondorem, są tożsami z późniejszymi Rohirrimami.

Historia

Po bitwie na Równinach (1856) większość Rhovanionu przejęli Woźnicy. Marhwini z garstką ocalałych osiedlił się wówczas po drugiej stronie Wielkiej Puszczy, nieopodal Carrock. Dołączyli do nich ci, którzy ukrywali się w lasach. Gondorczycy odkryli ich obecność tam dopiero wiele lat później gdy Marhiwini ostrzegł Calimehtara przed najazdem Woźników i wspólnymi siłami pokonali ich. Do ponownych najazdów doszło w czasach Forthwiniego, który wraz z królem Ondoherem walczył z nimi. Ostatecznie Woźnicy zostali pokonani w bitwie o Obóz.

Po upadku Angmaru Frumgar poprowadził Éothéodów do nowych regionów na północy Mrocznej Puszczy. Została wtedy założona stolica Framsburg nazwana tak po zabiciu smoka Skata przez króla Frama syna Frumgara. Jakiś czas później król Léod zginął próbując pochwycić Felarófa – pierwszego Mearasas. Udało to się jego synowi – Eorlowi Młodemu.

W 2510 roku TE rozegrała się bitwa na Polach Celebrantu, w której Éothéodzi pod wodzą Eorla wspomogli wojska namiestnika Gondoru, Ciriona. Ich odsiecz rozstrzygnęła o zwycięstwie nad Easterlingami. Cirion, w podzięce za pomoc, ofiarował im obszar Calenardhonu. Od tej pory nowych mieszkańców tych ziem Gondorczycy nazwali Rohirrimami.

Advertisement